Այս հեքիաթից ինձ դուր եկավ երկրորդ գլխի այն հատվածը Ալիսը ասում էր.
— Վայ իմ խեղճ ոտքեր, տեսնես ով պետք է ձեզ գուլպաներ ու կոշիկներ հագցնի:
Նա ասում էր, թե պետք է իր սեփական ոտքերին ցրիչի օգնությամբ ամեն տարի մի զույգ կոշիկ ուղարկի թե չե նրա ոտքերը կնեղանան և իր ուզած տեղը չեն տանի: դա շատ ծիծաղելի էր:
Սամվել Մանասյան 