Մի չնաշխարհիկ առավոտ

Մի չնաշխահիկ առավոտ արշալույսի ժամանակ, երբ ծաղիկները դեռ նոր էին արդնանում: Ես վեր կացա իմ անկողնուց, բացեցի վրագույրը և բոլոր արևի ճառագյթներն ինձ վրա եկան` ինձ դարձնելով իրենց նման ճառագայթ և այդ ժամանակ լսվեց առաջին թռչնակի ծլվլոցը: Ժայռերի քարերը թափվեցին` հիշեցնելով իրենց արդնանալը: Ամեն ինչ արդնացավ : Լսվեցին ձայներ: Ծաղիկները բացվեցին, իսկ իրենց ցողը թափվեց: Խոտերը կանաչեցին, երկինքը դարձավ մուգ կապույտ, արևը ավելի մաքուր երևաց, մարդիկ արդնացան և ամեն մեկն անցավ իր գործին: